De technologie die waarschijnlijk het meeste impact zal hebben de komende decennia is er nu. Het zijn niet de sociale media, niet big data, niet robotica, zelfs niet artificiële intelligentie. Het zal je verbazen te horen dat het de onderliggende technologie is van digitale munten als Bitcoin. Het is de blockchain. Blockchain.

Het is niet het meest welluidende woord dat ik ken, maar het is volgens mij de volgende generatie van het internet, en veelbelovend voor elk bedrijf, voor elke samenleving en voor elk van jullie, individueel.

De voorbije decennia was er het informatie-internet. Als ik jou een e-mail stuur, of een presentatie of zo, dan stuur ik je niet het origineel maar een kopie. Dat is prima. De democratisering van de informatie. Maar als het op activa aankomt — dingen als geld, financiële activa zoals aandelen en obligaties, getrouwheidspunten, intellectuele rechten, muziek, kunst, een stem, emissierechten en andere activa — dan is het een slecht idee om je een kopie te sturen. Als ik jou 100 dollar stuur, dan is het van groot belang dat ik het geld niet meer heb —

(Gelach)

en dat ik het jou kan sturen. Cryptografen noemden deze kwestie van dubbel uitgeven 'double spend'.

We rekenen vandaag daarom op grote tussenpersonen — banken, de overheid, grote socialemediabedrijven, kredietkaartbedrijven en zo — om vertrouwen te creëren in onze economie. Deze tussenpersonen handelen de bedrijfs- en transactielogica af van alle soorten handel, van authenticatie — het identificeren van mensen — tot verrekening, vereffening en gegevensbewaring. Globaal bekeken doen ze dat goed. Maar er zijn meer en meer problemen.

Ten eerste: ze zijn gecentraliseerd. Ze kunnen dus gehackt worden — gebeurt steeds vaker: JP Morgan, de federale overheid, LinkedIn, Home Depot en anderen hebben dat aan den lijve ondervonden. Ze sluiten miljarden mensen van de wereldeconomie uit, die bijvoorbeeld te weinig geld hebben voor een bankrekening. Ze vertragen de boel. Een e-mail gaat in een seconde de wereld rond, maar het kan dagen of weken duren voor geld het banksysteem in een stad is doorgereisd. Ze nemen een flink stuk van de koek — 10 tot 20 procent, alleen om geld naar een ander land te brengen. Ze slaan onze gegevens op, waardoor wij die niet te gelde kunnen maken of kunnen gebruiken om ons leven beter te beheren. Onze privacy wordt uitgehold. Het grootste probleem is dat globaal bekeken, ze de weelde van het digitale tijdperk asymmetrisch hebben verdeeld: er is creatie van rijkdom maar de sociale ongelijkheid groeit.

Wat als er niet alleen een internet van informatie zou zijn maar ook een internet van waarde — een soort enorm, wereldwijd gedistribueerd grootboek dat op miljoenen computers draait en voor iedereen beschikbaar is, en waarop elk type van activa, van geld tot muziek, kan worden opgeslagen, vervoerd, verhandeld, geruild en beheerd, allemaal zonder machtige tussenpersonen? Wat als er een natuurlijk waardekanaal bestond?

In 2008 crashte de financiële sector, en — misschien een toevalstreffer — produceerden één of meerdere personen genaamd Satoshi Nakamoto een paper over een protocol voor digitale cash gebaseerd op een cryptomunt genaamd Bitcoin. Via deze cryptomunt konden mensen vertrouwen creëren en transacties doen zonder derde partij. Deze ogenschijnlijk simpele daad was de vonk die de wereld in vuur en vlam zette, waardoor iedereen ofwel enthousiast of doodsbang of gewoon geïnteresseerd is, op vele plekken. Laten we duidelijk zijn over Bitcoin: het is een actiefbestanddeel, het gaat op en neer en dat zou je moeten interesseren als je graag speculeert. Ruimer gezien is het een cryptomunt. Het is geen fiatmunt die door een staat wordt gecontroleerd. Dat is nog interessanter. Maar het echte geld zit in de onderliggende technologie. Die heet blockchain.

Voor de eerste keer in de geschiedenis kunnen mensen waar dan ook, elkaar vertrouwen en transacties doen onder gelijken. Het vertrouwen komt tot stand, niet door een grote instelling, maar door samenwerking, door cryptografie en door slimme computerprogramma's. Omdat vertrouwen ingebakken zit in de technologie, noem ik dit 'het vertrouwensprotocol'.

Je vraagt je waarschijnlijk af hoe dit werkt. Begrijpelijk. Activa — digitale activa, van geld tot muziek en alles daartussen — worden niet centraal opgeslagen, maar gedistribueerd over een wereldwijd grootboek, met behulp van de allersterkste cryptografie. Als een transactie wordt gedaan, wordt die wereldwijd gepost over miljoenen en miljoenen computers. Over de hele wereld zit een groep mensen die we 'delvers' noemen. Dat zijn geen jongelui, het zijn Bitcoindelvers. Ze hebben enorme computerkracht ter beschikking — 10 tot 100 keer meer dan Google over de hele wereld. Deze delvers werken hard. Om de 10 minuten, als was het de hartslag van het netwerk, wordt een blok gecreëerd met alle transacties van de voorbije 10 minuten. Dan gaan de delvers aan de slag met het oplossen van lastige vraagstukken.

Ze concurreren: de eerste delver die de waarheid treft en een blok kan valideren, krijgt digitale munt, in het geval van de Bitcoin-blockchain gaat het om Bitcoin. En dan — en dat is cruciaal — wordt dat blok verbonden met het vorige blok en het vorige blok om een keten van blokken te creëren. Ze hebben allemaal een tijdsstempel, een soort van digitaal zegel. Als ik een blok zou willen hacken en jullie twee met hetzelfde geld zou betalen, zou ik dat blok moeten hacken en ook alle voorgaande blokken, de volledige commerciële geschiedenis van die blockchain, niet op één maar op miljoenen computers, tegelijk, met overal de allersterkste encryptie, voor het oog van de krachtigste computers in de wereld die mij in de gaten houden. Lastig karwei. Dit is oneindig veel veiliger dan de computersystemen van tegenwoordig. Blockchain. Zo werkt het.

Bitcoin is er maar één. Er zijn er vele. De Ethereaum-blockchain is ontwikkeld door een Canadees, Vitalik Buterin. Hij is [22] jaar oud. Dit is een blockchain met bijzondere kenmerken. Zo kan je bijvoorbeeld slimme contracten afsluiten. Dat is wat het lijkt: een contract dat zichzelf uitvoert, dat de handhaving, het beheer, de uitvoering en de betaling afhandelt — het contract heeft ook een soort bankrekening — van afspraken tussen mensen. Vandaag zijn er op de Ethereum-blockchain projecten onderweg om alles te doen, van het opzetten van een vervanger voor de beurs tot een nieuw democratisch model waar politici verantwoording moeten afleggen tegenover burgers.

(Applaus)

Om te begrijpen welke radicale verandering dit met zich meebrengt, kijken we nu even naar één sector: de financiële. Herken je dit? Een Rube Goldberg-machine. Het is een belachelijk ingewikkelde machine om iets heel eenvoudigs te doen, zoals een ei breken of een deur sluiten. Daar doet de financiële sector mij aan denken, eerlijk gezegd. Je gebruikt je kaart in de buurtwinkel en een bitstream loopt langs een dozijn bedrijven, elk met hun eigen computersysteem, soms een mainframe uit de jaren 70, ouder dan velen in deze zaal, en drie dagen later is er een 'vereffening'. In een financiële sector via de blockchain zou er geen vereffening zijn, omdat de betaling en de vereffening dezelfde activiteit zijn, het is gewoon een wijziging in het grootboek. Op Wall Street en overal ter wereld veroorzaakt dit veel ophef in de financiële sector, die zich afvraagt: zijn we vervangbaar, of hoe kunnen we deze technologie in ons voordeel keren?

Waarom zou dat ook jouw zorg zijn? Laat me een paar toepassingen beschrijven. Welstand. Het eerste internettijdperk, het informatie-internet, bracht ons weelde maar geen gedeelde welstand, want de sociale onrechtvaardigheid groeit. Dit is de kern van alle woede, extremisme, protectionisme, xenofobie en erger die we vandaag op de wereld zien toenemen, het meest recent met de Brexit.

Kunnen we ons een nieuwe aanpak van dit ongelijkheidsprobleem voorstellen? Want vandaag is de enige aanpak dat je rijkdom herverdeelt, mensen belast en het over meer mensen verdeelt. Kunnen we rijkdom vooraf verdelen? Kunnen we iets wijzigen aan de manier waarop rijkdom wordt gecreëerd, door de creatie van rijkdom te democratiseren, meer mensen bij de economie te betrekken en ervoor te zorgen dat ze correct beloond worden? Laat me vijf manieren beschrijven waarop dit mogelijk is.

Nummer één. Wist je dat 70 procent van de landeigenaars een aanvechtbare eigendomstitel hebben? Je hebt een boerderijtje in Honduras, een dictator komt aan de macht en zegt: "Ik weet dat je een papier hebt dat zegt dat jij eigenaar bent, maar in de overheidscomputer staat dat mijn vriend eigenaar is van je boerderij." Dat gebeurde op grote schaal in Honduras en dat probleem bestaat overal. Hernando de Soto, de grote Latijns-Amerikaanse econoom, noemt dit het grootste probleem ter wereld, inzake economische mobiliteit, belangrijker dan een bankrekening hebben, want als je geen geldige eigendomstitel hebt op je grond, krijg je geen hypothecaire lening en kan je je toekomst niet plannen.

Vandaag werken bedrijven samen met overheden om landeigendomstitels op een blockchain te plaatsen. Zodra dat gebeurd is, kan het er niet meer af. Je kan het niet hacken. Dit creëert de voorwaarden voor welstand voor mogelijk miljarden mensen.

Ten tweede: vele auteurs hebben het over Uber en Airbnb en TaskRabbit en Lyft en zo, als voorbeelden van deeleconomie. Dat is een sterk idee, dat gelijken samen waarde kunnen creëren en delen. Mijn visie is dat ... deze ondernemingen niet echt delen. Ze hebben juist succes omdat ze niét delen. Ze voegen diensten samen en verkopen die. Als Airbnb nu eens, in plaats van een onderneming van 25 miljard dollar, een gedistribueerde toepassing was op een blockchain, B-Airbnb, eigendom van alle mensen die een kamer te huur hebben? Als iemand een kamer wil uren, gaan ze naar de blockchaindatabase met al haar criteria, ze filteren, dat helpt om de juiste kamer te vinden, en de blockchain helpt met het contract, hij identificeert de partij, handelt de betalingen af, gewoon via digitale betalingen, ingebouwd in het systeem. Hij handelt ook de reputatie af, want als je een kamer vijf sterren geeft, bevindt die zich daar, gekeurd, onbeweeglijk. De grote bedreigers uit de deeleconomie in Silicon Valley zouden zelf bedreigd zijn, en dat zou goed zijn voor de welstand.

Ten derde: de grootste fondsenstroom van de ontwikkelde wereld naar de wereld in ontwikkeling zijn geen bedrijfsinvesteringen, zelfs geen buitenlandse hulp. Het zijn geldtransfers. Dit is de globale diaspora: mensen hebben hun voorvaderlijke gronden verlaten en sturen geld naar hun families thuis. Dat vertegenwoordigt 600 miljard dollar per jaar, en het stijgt nog. Deze mensen worden afgezet.

Analie Domingo is huishoudster. Ze woont in Toronto. Elke maand gaat ze naar het kantoor van Western Union met wat cash om over te schrijven naar haar mama in Manila. Het kost haar ongeveer 10 procent. Het geld doet er 4 tot 7 dagen over. Haar mama weet nooit wanneer het komt. Het duurt 5 uur per week om dit te doen.

6 maanden geleden gebruikte Analie Domingo een blockchaintoepassing, Abra. Ze stuurde 300 dollar met haar smartphone, rechtstreeks naar de smartphone van haar mama, zonder tussenpersoon. Haar mama keek op haar smartphone — een soort Uber-interface, met bewegende Abra-loketten. Ze klikt op een loket, een vijfsterrenloket, 7 minuten ver. De kerel klopt aan de deur, geeft haar Filipijnse peso's, die ze in haar portefeuille stopt. Het duurde enkele minuten en kostte haar twee procent. Dit is een grote kans op welstand.

Ten vierde: de machtigste activa van het digitale tijdperk zijn gegevens. Gegevens zijn echt een nieuwe activaklasse, wellicht groter dan de vorige, zoals land, tijdens de landbouweconomie, of een fabriek, of zelfs geld. Jullie allen — wij — creëren deze gegevens. We creëren deze activa en laten een digitaal kruimelpad achter gedurende ons leven. Deze kruimels vormen samen een spiegelbeeld van jou, je virtuele zelf. Je virtuele zelf weet misschien meer over jou dan jijzelf, want jij weet niet meer wat je vorig jaar kocht, of zegde, of waar je exact was. Jij bent geen eigenaar van je virtuele zelf — dat is het grote probleem.

Vandaag zijn er bedrijven aan het werk die een identiteit maken in een zwarte doos, jij als eigenaar van je virtuele zelf. Deze zwarte doos gaat met je mee terwijl je de wereld afreist, en ze is heel erg kieskeurig. Ze geeft alleen de informatie af die nodig is om iets te doen. Voor vele transacties hoeft de verkoper niet eens te weten wie je bent. Ze moeten alleen weten dat ze betaald zijn.

En dan harkt een avatar al deze gegevens bij elkaar zodat je er munt uit kan slaan. Dit is een wonderlijk iets, want het kan ons ook helpen om onze privacy te beschermen. Privacy is de hoeksteen van een vrije samenleving. Laten we dit actiefbestanddeel dat we creëren terug onder controle krijgen en onze eigen identiteit bezitten en verantwoord beheren.

Tenslotte —

(Applaus)

Tenslotte, ten vijfde: er zijn een hele reeks scheppers van inhoud die niet eerlijk vergoed worden, omdat het systeem van intellectuele eigendom niet werkt. Het eerste internettijdperk deed het de das om. Muziek bijvoorbeeld. Muzikanten krijgen de kruimels op het einde van de voedselketen. Als je 25 jaar geleden liedjes schreef en je schreef een hit die een miljoen singles verkocht, dan kreeg je ongeveer 45.000 dollar royalties. Als je vandaag de dag een liedje schrijft en dat wordt een miljoen keer gestreamd, krijg je geen 45.000 maar 36 dollar, genoeg voor een lekkere pizza.

Imogen Heap, singer-songwriter en Grammywinnares, zet haar muziek nu op een blockchain-ecosysteem. Ze noemt het Mycelia. Om de muziek zit een slim contract. De muziek beschermt haar intellectuele eigendom. Wil je ernaar luisteren? Het is gratis, of het kost enkele microcent op een digitale rekening. Wil je het liedje in je film gebruiken, dan ligt het anders. Alle intellectuele rechten liggen vast. Wil je een ringtone maken? Dat ligt anders. Ze beschrijft dat het liedje een bedrijf wordt. Het prijst zichzelf aan op het platform en beschermt de rechten van de auteur. Omdat het liedje een betaalsysteem heeft, een bankrekening, gaat al het geld naar de kunstenaar en controleren zíj de sector, in de plaats van de machtige tussenpersonen. Het gaat —

(Applaus)

Het zijn niet alleen liedjesschrijvers, maar al wie inhoud schept, zoals kunst, uitvindingen, wetenschappelijke ontdekkingen, journalisten. Er zijn zoveel mensen die niet fair vergoed worden. Met blockchains zal het geld kunnen rollen op de blockchain. Dat is fantastisch.

Dit zijn dus vijf kansen van een twaalftal oplossingen voor een probleem, welstand, dat één van de talloze vraagstukken is in het toepassingsveld van blockchains.

Technologie creëert natuurlijk geen welstand, dat doen mensen. Maar mijn punt is, nogmaals, dat de geest van de technologie uit de fles is, opgeroepen door onbekenden, in onzekere tijden, en dat hij ons een tweede kans geeft, een kans om de economische krachtsverhoudingen te hertekenen, en de oude orde der dingen, en om enkele van 's werelds lastigste problemen op te lossen, als we dat willen.

Dankjewel.

(Applaus)